НИКОЛАЙ ГУМИЛЕВ
Наступление
Та страна, что могла быть раем,
Стала логовищем огня.
Мы четвертый день наступаем,
Мы не ели четыре дня.
Но не надо яства земного
В этот страшный и светлый час,
Оттого, что Господне слово
Лучше хлеба питает нас.
И залитые кровью недели
Ослепительны и легки.
Надо мною рвутся шрапнели,
Птиц быстрей взлетают клинки.
Я кричу, и мой голос дикий.
Это медь ударяет в медь.
Я, носитель мысли великой,
Не могу, не могу умереть.
Словно молоты громовые
Или волны гневных морей,
Золотое сердце России
Мерно бьется в груди моей.
И так сладко рядить Победу,
Словно девушку, в жемчуга,
Проходя по дымному следу
Отступающего врага.
1914 |
НИКОЛАЙ ГУМИЛЕВ
Размæбырст
Рухс дзæнæт суын йæ бон кæмæн уыд,
Уыцы бæстыл цъæх арт ыссыд.
Мах бырстам цыппар боны знæгтыл,
Махмæ мур дæр къæбæр нæ уыд.
Ацы ʻвирхъау, рухс бонты ʻфсадæн
Нæу зæххон хæрд хъæугæ бынтон.
Мах Хуыцауы дзырд, уаз, æфсады,
Дзулæй тынгдæр, рæдау, нæртон.
Ацы сау туджы ʻвдылд бонтæ, ʻлгъыстаг,
Цæст куырмгæнæнтæ, рог, мæнгард.
Æхст, шрапнелтæй стыр дымгæ сыстад,
Маргъæй тагъддæр стæхы цыргъ кард.
Хъæр кæнын, у хъæддаг мæ хъæлæс.
Уый æрхуыйыл æмбæлы ʻрхуы.
Æз хæссын бæрзонд хъуыды, стыр хæс,
Нæй мын, нæй мын ныммæлæн, бæгуы!
Карз тæрккъæвдайы арвынæрдау,
Раст, тызмæг, лæбурæг уылæн,
Райгуырæн Уæрæсейы зæрдæ
Баргæ, хойы мæ риу мæнæн.
У адджын, раст чызгау, Уæлахиз
Урс дзындзытæй рæсугъд кæнын,
Арф æмбæхсгæ уды уæззау рис,
Лидзæг знаджы фæдыл цæуын.
Уырыссагæй раивта Плиты Инал. |
