|
РАСУЛ ГАМЗАТОВ
Журавли
Мне кажется порою, что солдаты
С кровавых не пришедшие полей,
Не в землю нашу полегли когда-то,
А превратились в белых журавлей.
Они до сей поры с времен тех дальних
Летят и подают нам голоса.
Не потому ль так часто и печально
Мы замолкаем глядя в небеса?
Летит, летит по небу клин усталый,
Летит в тумане на исходе дня.
И в том строю есть промежуток малый -
Быть может это место для меня.
Настанет день и журавлиной стаей
Я поплыву в такой же сизой мгле.
Из-под небес по-птичьи окликая
Всех вас, кого оставил на земле.
Мне кажется порою, что солдаты
С кровавых не пришедшие полей,
Не в землю нашу полегли когда-то,
А превратились в белых журавлей.
1976.
|
РАСУЛ ГАМЗАТОВ
Зырнæджытæ
Фæкæсы-иу мæм хатт, æмæ хæстонтæ,
Рæстаг тохæй куы не ‘рыздæхынц, уæд,
Нæ сау зæхмæ нæ ацæуынц бынтондæр –
Цъæх-цъæхид арвы байсæфы сæ фæд.
Нырыонг уыдон уыцы раг замантæй
Тæхынц æмæ нæм дзурынц арвæй, дард, –
Уæдæ цæмæн, æрвон тыгъдадмæ скастæй
Нæ зæрдæ свæййы мадзура, æнкъард?
Тæхынц, тæхынц уæлæрвты уыдон, мигъты
Тæхынц фæлладæй, хур дæр къул кæны,
Зыны мæм се ‘хсæн иу бынат афтидæй, –
Æвæццæгæн, æнхъæлмæ мæм кæсы.
Æрцæудзæн бон – раст уариау сæ цурты,
Тæхдзынæн æз изæрмилты хæрдмæ,
Мæ цардыл мæт нæ кæндзынæн æз мур дæр,
Сымахмæ арвæй маргъы хъæр кæнгæ.
Фæкæсы-иу мæм хатт, æмæ хæстонтæ,
Рæстаг тохæй куы не ‘рыздæхынц, уæд,
Нæ сау зæхмæ нæ ацæуынц бынтондæр –
Цъæх-цъæхид арвы байсæфы сæ фæд.
Уырыссагæй раивта Плиты Инал.
|
